آماده سازی و نحوه تزریق ریتوکسی مب – ریتوکسیور
ریتوکسی مب یک آنتى بادى کشنده سلول (سیتوتوکسیک) با نام ژنریک ریتوکسیمب است که براى درمان لنفوم هاى غیرهوچکین، لوسمى لنفوسیتیک مزمن، آرتریت روماتوئید، گرانولوماتوز وگنر و پمفیگوس وولگاریس استفاده مى شود.
ریتوکسیور در دو دوز ۱۰۰ میلى گرم در ۱۰ میلى لیتر و ۵۰۰ میلیگرم در ۵۰ میلى لیتر به شکل محلول تزریقى موجود است.
قبل از تزریق ریتوکسیور به چه نکاتى باید توجه شود؟
قبل از تزریق اولین دوز بیمار باید از نظر هپاتیت B بررسى شود.
قبل از تزریق اولین دوز بیمار باید آزمایش CBC انجام داده باشد.
قبل از تزریق هر دوز بیمار باید استامینوفن و یک آنتى هیستامین دریافت کند. بخش گلوکوکورتیکوئید رژیم شیمى درمانى بیمار نیز باید قبل از شروع انفوزیون تزریق گردد.
در بیماران مبتلا به CLL در طول درمان و تا ۱۲ ماه پس از اتمام درمان، پروفیلاکسى براى پنومونى پنوموسیستیس جیرووسى و عفونت هاى ویروس هرپس لازم است.
احتیاط ها و هشدارها:
- ریتوکسیور مى تواند واکنش هاى ناشى از انفوزیون شدیدى، به خصوص در تزریق اول، ایجاد کند. در این حالت ابتدا تزریق را متوقف کرده و در صورت نیاز از گلوکوکورتیکوئیدها، اپى نفرین، برونکودیلاتورها یا اکسیژن استفاده کنید. پس از برطرف شدن علائم، انفوزیون را با حداقل ۵۰ درصد کاهش در سرعت تزریق مجدداً آغاز کنید.
- تا ۱۲ الى ۲۴ ساعت پس از تزریق امکان ایجاد سندرم لیز تومور و متعاقباً نارسایى حاد کلیه، هایپرکالمى، هایپوکلسمى، هایپراوریسمى یا هایپرفسفاتمى وجود دارد. هیدراتاسیون تهاجمى و درمان هاى کاهنده اوره خون در بیماران پرخطر توصیه مى شود.
-
در بیمارانى که سابقه آریتمى یا آنژین دارند، در حین و پس از تزریق ریتوکسیور مانیتورینگ قلبى انجام دهید.
بیمار حداقل ۴ هفته قبل و در زمان دریافت ریتوکسیور نباید واکسن ویروسى زنده دریافت کرده باشد.
نحوه مصرف ریتوکسیور چگونه است؟
- با استفاده از یک سرنگ استریل مقدار لازم را از ویال خارج کرده و با سرم نرمال سالین ۰.۹% درصد یا دکستروز ۵ درصد تا غلظت نهایى ۱ تا ۴ میلى گرم در هر میلى لیتر ترقیق کنید. محلول آماده شده باید کاملاً شفاف و بى رنگ باشد.
- در نهایت قبل از تزریق محلول را از نظر وجود ذرات معلق بررسى کرده و در صورت وجود، از تزریق اجتناب کنید.
نحوه و مدت زمان تزریق:
- حتما به شکل انفوزیون وریدى باشد و از تزریق بولوس آن اجتناب کنید.
- انفوزیون اولین تزریق را با ۵۰ میلى گرم در ساعت آغاز کنید و در صورت عدم بروز مسمومیت هر نیم ساعت سرعت تزریق را ۵۰ میلى گرم در ساعت افزایش دهید (حداکثر ۴۰۰ میلى گرم در ساعت).
- انفوزیون تزریقهاى بعدى را با ۱۰۰ میلى گرم در ساعت آغاز کرده و در صورت عدم بروز مسمومیت هر نیم ساعت سرعت تزریق را ۱۰۰ میلى گرم در ساعت افزایش دهید (حداکثر ۴۰۰ میلى گرم در ساعت).
- در صورتى که بیمار در تزریق اول دچار عارضه جانبى گرید ۳ یا ۴ ناشى از تزریق نشود، مى توان از پروتکل تزریق ۹۰ دقیقه اى در رژیم هاى شیمى درمانى حاوى گلوکوکورتیکوئید نیز استفاده کرد. در این حالت % ۲۰ از کل محلول در ۳۰ دقیقه ابتدایى و مابقى آن در یک ساعت بعدى وارد جریان خون مى شود.
شرایط نگهدارى:
- ویال های ریتوکسیور را در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتی گراد و دور از نور خورشید نگهداری کنید و از انجماد آن اجتناب کنید.
- محلول های ترقیق شده براى انفوزیون را تا ۲۴ ساعت مى توان در یخچال در دماى ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد نگهدارى کرد.